Mana Dkk : มึง เออ มึงทำโดนัทเป็นมั้ย

ฉัน : โดนัทเหรอ เคยทำแต่นานมาแล้วล่ะ… 

 

 

 

วันนั้นที่ได้รับแชทนั้นจากมานะ เพื่อนที่เรียนเด็คที่ศิลปากร ก็พลันเกิดความสงสัยในใจไม่น้อยว่าคนอย่างอีนี่เนี่ยนะ จู่ๆ จะอยากกินโดนัท…..

ความคิดในหัวแว่บแรกที่ฟังเธอคือ มึงจะบ้าเหรอวะ? เกิดมาไม่เคยเห็นคนพยายามเอาโดนัทมาทำฟอนต์

ฉันพูดจริงเรื่องที่เคยทำ และก็นานมาแล้วตั้งแต่ฝึกงานตอนปี1 ที่ชะอำ ตอนนั้นมีหน้าที่ปั้นโดนัทลงทอด ช่วงฝึกงานปีนั้นมีแต่งานครึ่งๆ กลางๆ จนจำอะไรแทบไม่ได้ ถ้าไม่โดนทักมาขอให้ช่วยงานนี้ ความทรงจำนั้นคงไม่ย้อนกลับมาอีกเลย

ฉัน: เอาสูตรนี้ไปดูก่อน นัดวันว่างมา ถึงวันนั้นค่อยว่ากัน  (ว่าแล้วก็โพสลิงค์ไว้) 

 

 

สูตรที่ฉันส่งให้เพื่อน ฉันก็ไม่ได้อ่านทำความเข้าใจเท่าไหร่ ในตอนนั้นพลางคิดแต่ว่ามันจะเวิร์คเหรอ? สิ่งที่มันอยากจะทำเนี่ย

Mana Dkk คอนเสปงานของเราที่หน้าปก จะเป็นคำที่เล่นจาก Do not เป็น Donut 

 

 

เอาวะ 50: 50 ลองดูสักครั้งแล้วกัน…

 

เรากับมานะรวบรวมอุปกรณ์ ทั้งที่ซื้อและยังมีอยู่ในบ้าน โดนัทจริงๆ แล้วไม่ใช่ของทำยาก ก็เหมือนปาท่องโก๋ที่ทำขายกันเกลื่อน ที่ยากคือทำออกมาให้เป็นงานศิลปะ ซึ่งนักเรียนกุ๊กอย่างเราไม่ได้เข้าใจความคิดของเด็กสายดีไซน์เรื่องนี้มาก ตอนฟังเธอพูดยังพาลให้รู้สึกงงเล็กน้อย อาจจะเป็นอย่างที่เธอว่า ในวงการทำงานศิลปะในตลาดและการโฆษณา จะมีArt Director ที่เป็นคนจัดสเป็คควบคุมงาน กับ Worker ที่เป็นคนทำงานตามที่ถูกป้อนคำสั่งมาให้ทำ

 

สำหรับงานชิ้นนี้เราอยู่ฝั่ง worker แหงๆ (ฮา) ยินดีด้วยมานะ ในที่สุดเธอก็ได้เป็นอาร์ตไดสักที

จากโปรเซสสู่งานจริง

ทำโดนัท : โดยเราเอง

จัดภาพ ถ่ายภาพ รีทัช จัดหน้า: โดยมานะ 

อย่างที่พวกคุณรู้กัน ไม่ว่าจะที่บ้านหรือตามร้าน หรือกระทั่งโรงแรมหรูหราห้าดาว  ขั้นตอนในการทำอาหารก็ไม่ได้สวยหรูนัก ยิ่งความสวยสะอาดของครัวและพื้นที่ใช้สอยยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตอนนวดแป้งก็แป้งเปรอะทั้งโต๊ะ ตอนทอดโดนัทก็น้ำมันกระเซ็น กระจายเป็นดวงทั้งโต๊ะทั้งพื้น ดูยังไงก็อยากจะส่ายหน้า

แต่พอมันถูกจัดภาพโดยคนที่รู้มุมกล้อง มีคอนเสปอยู่ในหัว และความฉลาดในการเล่นสี รู้จักนำเสนอ ขนมชิ้นเล็กน้อยจ้อยราคานี้จึงกลายเป็นของที่ดูสวยงามน่าค้นหา เป็นผลงานที่น่าสนใจ

ไม่ต้องถามว่าฉันรู้สึกอย่างไรที่มานะทำภาพชุดนี้เสร็จออกมา ตอนนี้ฉันอยากให้วิทยาลัยเราจ้างตากล้องมาถ่ายภาพอาหารหลังจากฉันจัดจานส่งให้อาจารย์จริงๆ คงจะเป็นภาพสะสมตลอดสี่ปีที่น่าจดจำกว่าภาพที่ถ่ายด้วยฟิลเตอร์อินสตาแกรมในกล้องมือถือมากนัก

อาจเพราะสาเหตุนี้ที่ทำให้ไม่เพียงพอที่โลกนี้ต้องการคนที่ทำอาหารเป็นเท่านั้น  โลกยังต้องการดีไซเนอร์มือดีด้วย

ยินดีที่ได้มีส่วนร่วมในงานของเธอนะมานะ

-kia 16 มีนา 14